Problemy z tarczycą a stosowanie alg morskich u psów i kotów

Algi morskie stanowią intrygujący dodatek do diety psów i kotów, głównie za sprawą wysokiej zawartości jodu i innych składników bioaktywnych. Jod jest kluczowy w procesach powiązanych z produkcją hormonów tarczycy, a jego niedobór lub nadmiar może prowadzić do poważnych zaburzeń w funkcjonowaniu organizmu. Podczas gdy niedoczynność tarczycy często występuje u psów, koty zmagają się raczej z nadczynnością. To rozróżnienie jest bardzo istotne, ponieważ obecność alg morskich w diecie bywa z jednej strony korzystna dla zwierząt z niedoborami jodu, a z drugiej może szkodzić tym, które i tak produkują zbyt dużo hormonów tarczycy.

Niedoczynność tarczycy u psów

Niedoczynność tarczycy u psów bywa diagnozowana stosunkowo często i objawia się między innymi ospałością, skłonnością do przybierania na wadze, pogorszeniem jakości sierści czy zaburzeniami dermatologicznymi. Kiedy przyczyną choroby okazuje się niski poziom hormonów tarczycy, warto wzbogacić dietę o jod. Algi morskie mogą być wówczas cennym dodatkiem, ponieważ dostarczają łatwo przyswajalnego jodu bez potrzeby sięgania po syntetyczne suplementy.

Wprowadzenie alg morskich do diety psa należy jednak zawsze omówić z lekarzem weterynarii lub dietetykiem zwierzęcym, który oceni, czy zwierzę faktycznie potrzebuje takiego wsparcia oraz ustali odpowiedni poziom dodatku. Zbyt duża dawka jodu, nawet u zwierzęcia z niedoczynnością tarczycy, może w dłuższej perspektywie przynieść więcej szkód niż pożytku, prowadząc do pogorszenia pracy gruczołu lub wystąpienia innych zaburzeń endokrynologicznych.

Inne korzyści i zagrożenia

Algi morskie zawierają nie tylko jod, ale też składniki o działaniu przeciwutleniającym i przeciwzapalnym, co może wpływać korzystnie na zdrowie skóry, układu odpornościowego czy jamy ustnej. Niektóre preparaty z alg morskich bywają stosowane przy problemach związanych z osadzaniem się kamienia nazębnego, ponieważ substancje zawarte w algach są w stanie hamować namnażanie się bakterii odpowiedzialnych za zapalenia przyzębia.

Z drugiej strony, niefachowe i nadmierne sięganie po algi morskie może doprowadzić do przewlekłego przedawkowania jodu. W takiej sytuacji nawet pies z początkową niedoczynnością tarczycy może przejść w stan wyczerpania gruczołu lub rozregulowania innych procesów hormonalnych. Dotyczy to również zwierząt zdrowych, u których niewłaściwe ilości alg morskich w diecie mogą rozchwiać dotychczas stabilny metabolizm.

Dawkowanie i konsultacja ze specjalistą

Wprowadzenie alg morskich do diety psów z niedoczynnością tarczycy może okazać się korzystne, ale warto pamiętać, że suplementacja jodu jest kwestią indywidualną. Zależy od wagi, wieku, rasy, a przede wszystkim aktualnych wyników badań hormonalnych. Optymalne dawki powinny być dobierane w taki sposób, aby wspierać produkcję hormonów tarczycy, a jednocześnie nie doprowadzać do nadmiaru jodu.

U kotów z nadczynnością tarczycy najczęściej zaleca się unikanie alg morskich lub ograniczenie ich jedynie do symbolicznej ilości, o ile lekarz weterynarii uzna to za niezbędne. W przeciwnym razie istnieje znaczne ryzyko nasilenia objawów choroby i wystąpienia powikłań. Nawet w przypadku kotów zdrowych wskazana jest duża rozwaga, ponieważ nadczynność tarczycy może przebiegać utajenie, zwłaszcza u starszych osobników.

Podsumowanie

Algi morskie zawierają spore ilości jodu, co stanowi broń obosieczną w dietetyce zwierząt domowych. Psy cierpiące na niedoczynność tarczycy mogą odnieść korzyści z dodatku alg morskich z kolei w przypadku kotów, zwłaszcza zmagających się z nadczynnością tarczycy, algi morskie częściej przynoszą więcej zagrożeń niż potencjalnych pozytywów. Niezależnie od gatunku i stanu zdrowia, zawsze warto pamiętać o konieczności regularnych badań i monitorowania poziomu hormonów, aby zarówno niedobór, jak i nadmiar jodu nie zakłóciły delikatnej równowagi hormonalnej w organizmie czworonoga.

Bibliografia

Roman, Pawlak. (2024). 1. Seaweed and Seaweed-Based Products As Plant-Based Sources Of Dietary Iodine. Nutrition Today, Available from: 10.1097/nt.0000000000000717

Marthe, Jordbrekk, Blikra., Inger, Aakre., Jessica, Rigutto‐Farebrother. (2024). 2. Consequences of acute and long‐term excessive iodine intake: A literature review focusing on seaweed as a potential dietary iodine source. Comprehensive Reviews in Food Science and Food Safety,  Available from: 10.1111/1541-4337.70037

І., П., Лігоміна., I., M., Sokulskyi., V., M., Sokolyuk., B., V., Gutyj., Людмила, Миколаївна, Соловйова. (2024). 3. Iodine deficiency as an environmental risk factor for thyroid gland diseases in animals. Ukrainian journal of veterinary and agricultural sciences,  Available from: 10.32718/ujvas7-2.05

Leonel, Pereira., Ana, Valado. (2024). 4. Exploring the therapeutic potential of algae derived food and diet factors in allergy and inflammation.   Available from: 10.37349/eaa.2024.00035

Kazuki, Unosawa., Tetsuro, Aita., Sugihiro, Hamaguchi. (2024). 6. Hypothyroidism Due to Seaweed Overconsumption. Cureus,  Available from: 10.7759/cureus.55231

G., González-Meza., Joel, Horacio, Elizondo-Luévano., Sara, P., Cuellar-Bermudez., Juan, Eduardo, Sosa-Hernández., Hafiz, M.N., Iqbal., Elda, M., Melchor-Martínez., Roberto, Parra-Saldívar. (2023). 7. New Perspective for Macroalgae-Based Animal Feeding in the Context of Challenging Sustainable Food Production. Plants,  Available from: 10.3390/plants12203609